تاثیر ترکیب تمرین مقاومتی و ویبریشن کل بدن بر غلظت تستوسترون و کورتیزول بزاقی در مردان جوان

چکیده پایان نامه (شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده) : تمرین مقاومتی سنگین در مردان جوان محرکی قوی برای افزایش شدید هورمون های در گردش است . ارتعاش کل بدن(wbv) به عنوان جایگزینی موثر برای ورزش مقاومتی به شمار می رود که این مسئله بدلیل اثرات مشابه wbv بر عضله، استخوان و پروفایل هورمونی می باشد . اطلاعات بسیار محدودی در مورد اثرات ترکیب تمرین ارتعاشی و مقاومتی بر هورمون های آنابولیک وجود دارد ؛ بنابراین هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر ترکیب ارتعاش کل بدن و فعالیت مقاومتی بر میزان تستوسترون و کورتیزول در مردان جوان سالم بود . در این مطالعه نیمه تجربی 30 فوتبالیست جوان به صورت داوطلبانه به عنوان آزمودنی در این مطالعه شرکت نمودند . پس از مشخص شدن آزمودنی ها ، هر یک از آنها به صورت تصادفی در گروههای سه گانه ویبریشن ، تمرین مقاومتی و ترکیب ویبریشن و تمرین مقاومتی قرار گرفتند . ارتعاش با فرکانس 50 هرتز و جهت عرضی به مدت یک دقیقه و یک دقیقه استراحت تا 5 بار گرفت. سپس پس از 5 دقیقه استراحت مجدداً یک دقیقه ارتعاش و یک دقیقه استراحت تا 5 بار انجام شد. تمرین مقاومتی بصورت سه دوره ده تایی70 درصد وزنه rm 1 زده شده بین هر دوره 2 دقیقه استراحت می نمایند . نمونه های بزاق جهت اندازه گیری سطح هورمون های(تستوسترون، کورتیزول) ابتدا قبل از شروع پروسیجرها و برای بار دوم بلافاصله پس از اتمام انجام پروسیجرهای مطالعه گرفته شد. نتایج مطالعه نشان داد که غلظت کورتیزول بزاقی در گروه ویبریشن و تمرین با وزنه بین جلسه اول و آخر افزایش یافت که میزان آن در گروه ویبریشن معنی دار بود .(p<0/046)؛ اما در تمرین ترکیبی این میزان بطور جزئی کاهش یافت که این تغییر معنی دار نبود . افزایش تستوسترون بزاقی در تمام گروه ها بعد از جلسه اول تمرین افزایش یافت در حالیکه در جلسه آخر بعد از تمرین غلظت تستوسترون بزاقی کاهش یافت. اختلاف غلظت تستوسترون بزاقی بین جلسه اول و آخر در تمام گروه ها کاهش یافت که این اختلاف فقط در گروه تمرین ویبریشن (p<0/019) و ترکیبی(p<0/035) از نظر آماری معنی دار بود . نتایج مطالعه نشان داد که نسبت غلظت تستوسترون به کورتیزول در تمام گروه ها بین جلسه اول و آخر افزایش یافت که فقط در گروه تمرین معنی دار بود(p<0/042). در مجموع نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ورزش ارتعاشی با تعدیل و افزایش پاسخ های هورمونی و از طریق افزایش قدرت، استقامت و تعادل و بهبود انعطاف پذیری موجب افزایش عملکرد ورزشکاران می گردد.